وضع زمين و آسمان و جو در دوران ظهور مبارک حضرت حجت
» روايات
» گفتار ما
روايات
1- يحيي بن علاء رازي مي گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که فرمود: «خداوند، در اين امت مردي را، که من از اويم و او از من است، ظاهر خواهد کرد، که برکات زمين و آسمانها را به واسطهي او بر مردم فرو مي ريزد، آسمان بارانش را فرو مي فرستد و زمين حاصلش را بروز مي دهد، درندگان و جانوران در امان هستند، زمين از عدل و داد سرشار مي شود همان طور که پيش از آن از ستم و بيداد پر شده است.» [1] .
2- ابو بصير از امام باقر عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «وقتي قائم قيام کند...، خداوند به فلک فرمان مي دهد که گردش زمانش را کندکند تا اينکه يک روز معادل ده روز مي شود و يک ماه برابر با ده ماه و يک سال برابر ده سال.» [2] .
3- زيد بن وهب جهنمي از قول امام حسن عليه السلام نقل مي کند که اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: «در آخر الزمان و در دوران سختي روزگار و ناداني مردم، مردي برانگيخته مي شود...و درندگان در حکومت او در آرامش و صلح به سر مي برند، زمين برکاتش را بيرون ميريزد و آسمان نعمتهايش را فرو مي فرستد، گنجها براي او آشکار مي شود، چهل سال بر شرق و غرب مالک است، خوشا به حال کسي که در دوران او را در يابد و سخنش را بشنود.» [3] .
4- ابو بصير از امام صادق عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «وقتي قائم قيام کند يک سال در زمان او برابر ده سال خواهد بود.» ابوبصير مي گويد: عرض کردم: «فدايت شوم سالها چگونه طولاني مي شود؟» امام عليه السلام فرمود: «خداوند به فلک فرمان مي دهد که آرامتر حرکت کند و در نتيجه، روزها و سالها طولاني مي شود.» عرض کردم: «بعضي مي گويند اگر در فلک و حرکت آن تغييري ايجاد شود همه چيز نمي گويند، خداوند ماه را براي پيامبرش دو نيمه کرد، و قبل از آن، خورشيد را براي يوشع بن نون بر گرداند و از طولاني بودن روز قيامت خبر داد که برابر هزار سال از سالهاي معمولي است. [4] » [5] .
5- محمد بن مسلم ثقفي مي گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که فرمود: «قائم ما با افتادن ترس در دل دشمنانش ياري و با کمک ما تاييد مي شود، زمين براي او ميپيچد، گنجها برايش آشکار مي شود و سلطنتش شرق و غرب عالم را مي گيرد...» [6] .
6- مفضل از قول امام صادق عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «وقتي قائم، قيام کند، زمين به نور پروردگارش مي درخشد و مردم از پرتو خورشيد بي نياز مي شوند.» [7] .
7- علي بن عقبه از پدرش از امام صادق عليه السلام چنين روايت کرده است: «وقتي قائم قيام کند، به عدل حکم مي نمايد و ستم از بين مي رود، راهها امن و بي خطر مي شود، زمين برکتهايش را بيرون مي فرستد و هر حقي به صاحبش بر مي گردد.» [8] .
8- در حديث جابر از قول امام باقر عليه السلام آمده است که امام حسين عليه السلام قبل از اينکه کشته شود در مورد زمان حضرت قائم عليه السلام و حوادث آن زمان، به يارانش چنين فرمود: برکت از آسمان به زمين فرو مي بارد، به طوري که به ارادهي خداوند، درختان هميشه ميوه دارند و ميوهي زمستان در تابستان و ميوهي تابستان، در زمستان خورده مي شود و اين مصداق آيهي شريفه است که مي فرمايد: (ولو أن أهل الکتاب آمنوا و اتقوا لفتحنا عليهم برکات من السماء و الأرض و لکن کذبوا فأخذناهم بما کانوا يکسبون) [9] .
گفتار ما
خلاصهي آنچه مي توان دربارهي اين رويات گفت اين است که خداوند، خالق تمام چيزها و مدبر همهي آنهاست و از اينکه امور از راهي غير از اسباب، صورت پيدا کند ناخوش دارد و اختيار اسباب هم به دست خود اوست، بنابراين چه مانعي دارد که در دورهاي از زمان، اسباب و کار آنها را به شيوهاي غير از آنچه در گذشته بوده است مقرر فرمايد؟
آنچه امام باقر عليه السلام در حديث چهارم فرموده اند و نيز موضوع خلقت حضرت عيسي عليه السلام - بدون سبب واقع شدن پدر براي تولد- و نيز طول عمر حضرت قائم عليه السلام و رجعت پيامبران و امامان عليهم السلام و اعمال خارق العاده و معجزات و کراماتي که از پيامبران و اولياء صادر شده است، از اين قبيل هستند.
بنابراين فقط به اين خاطر که معني روايات به ذهن و انديشهي کوتاه نگر ما، روشن و قابل قبول نيست نمي توان در سند بعضي از روايات شک و خدشه وارد کرد، زيرا مقدار زيادي از اين مطالب در لابه لاي رواياتي آمده است که آن روايات از اموري به ما خبر مي دهد که بعضي از آن امور، واقع شده است و اين امر به تنهايي، بر صحيح بودن سند و متن روايت تاکيد مي کند هر چند که ما در حال حاضر مقصود آن را نفهميم.
علاوه بر آنچه ذکر شد، از مجموعهي روايات مربوط به غيبت چنين فهميده مي شود که در دورهي غيبت و ظهور، آن طور که در مقدمهي کتاب اشاره کرديم، بيشتر اتفاقات، از امور غير عادي است، و شايد بتوان ادعا کرد که روايات در اين مورد، از تواتر معنوي برخوردار هستند و بنابراين جايي براي انکار و تعجب و بعيد شمردن اين امور، وجود ندارد.
پي نوشته ها :
[1] اثبات الهداة، ج 3، ص 504، روايت 305.
[2] اثبات الهداة، ج 3، ص 517، روايت 374.
[3] اثبات الهداة، ج 3، ص 524، روايت 414.
[4] به سورهي حج، آيهي 47 مراجعه شود.
[5] اثبات الهداة، ج 3، ص 528، روايت 440.
[6] اثبات الهداة، ج 3، ص 528، روايت 441.
[7] اثبات الهداة، ج 3، ص 555، روايت 591.
[8] اثبات الهداة، ج 3، ص 556، روايت 597.
[9] اعراف: 96- آغاز آيه به اين صورت است: (ولو أن أهل القري...).ترجمه: اگر اهل کتاب ايمان آورده و تقوا پيشه مي کردند برکاتي از آسمان و زمين برآنان مي گشوديم اما آنان حقيقت را تکذيب کردند و ما به واسطهي آنچه انجام مي دادند آنان را عقوبت کرديم.