نشانه هاي زمان ظهور امام زمان
» روايات
» گفتار ما
روايات
1- ابو بصير مي گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «... صيحه (فرياد آسماني)، جز در ماه مبارک رمضان نخواهد بود، و آن نداي جبرئيل به سمت مردم است.»
سپس فرمود: فريادگري از آسمان به نام قائم عليه السلام ندا در مي دهد که هر کس در شرق و غرب عالم است مي شنود و از هول و هراس آن، هر که خواب است بيدار مي شود، هر که برپا ايستاده بر زمين مي نشيند و هر که نشسته است از جا بر مي خيزد. هر کس که به اين صدا توجه کند و به آن پاسخ گويد مورد رحمت پروردگار واقع ميشود. صداي اول، همانا صداي جبرئيل روح الامين است...» [1] .
2- امام صادق عليه السلام فرمود: «... صداي آسماني در شب جمعه بيست و سوم ماه مبارک رمضان به گوش مي رسد، در آن هيچ شک نکنيد، بشنويد و اطاعت کنيد، و در آخر روز صداي ابليس ملعون به گوش مي رسد که مي گويد: «آي! فلاني کشته شد» تا اينکه مردم را به شک بيندازد و آنها را بفريبد، آن روز چقدر افراد گيج و سرگردان و دودل پيدا مي شوند که در آتش سقوط کرده اند! هر گاه در ماه رمضان ندا را شنيديد ترديد به دل راه ندهيد که صداي جبرئيل است و نشانهي آن اين است که به نام قائم عليه السلام و پدرش ندا مي دهد تا جايي که دختران پشت پرده، صدا را مي شنوند و پدران و برادرانشان را تحريک به خروج مي نمايند...» [2] .
3- امام صادق عليه السلام فرمود: «...قطعا قبل از خروج قائم، اين دو صدا به گوش مي رسد: صدايي از آسمان، که صداي جبرئيل است و صدايي که از زمين که صداي ابليس ملعون است، که نام شخصي را مي بردو مي گويد مظلوم کشته شد، و مقصودش از اين حرف، ايجاد فتنه و آشوب است، از نداي اولي اطاعت کنيد و از صداي دومي بپرهيزيد که مبادا شما را بفريبد...» [3] .
4- مفضل بن عمر از امام صادق عليه السلام نقل مي کند: «...وقتي خورشيد طلوع کند و آفتاب بدرخشد، ندايي از جانب خورشيد، به زبان عربي روشن و رسا، به طوري که هر که در آسمانها و زمين است بشنود، مردم را مخاطب قرار داده مي گويد: «اي مردم! اين مهدي آل محمد است، او را به نام و کنيهي جدش پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مي نامد و نسبش را از امام حسن عسکري عليه السلام به امام حسين - صلوات الله عليهم اجمعين - مي رساند، با او بيعت کنيد که به راه راست هدايت شويد و از امر او سرپيچي نکنيد که گمراه خواهيد شد...» [4] .
5- امام صادق عليه السلام: «...اولين کسي که دست او (قائم)را مي بوسد، فرشتگان، سپس جنيان و بعد از آن برگزيدگان بشر هستند و مي گويند: «شنيديم و اطاعت کرديم»، و هيچ صاحب گوشي در عالم نمي ماند مگر اينکه آن صدا را مي شنود، و همهي مردم، شهري و بياباني، اهل خشکي و دريا همه طاعتش را پذيرا مي شوند و بعضي از همديگر در مورد صدايي که شنيدهاند توضيح مي خواهند.
وقتي غروب خورشيد نزديک مي شود، فريادي از مغرب بلند ميشود که:
«اي مردم!پروردگار شما از درهي يابس از سرزمين فلسطين ظهور کرده است، او عثمان بن عنبسه اموي از نسل يزيد بن معاويه است، با او بيعت کنيد تا به حق راه يابيد و مخالفت نکنيد که گمراه مي شويد.» فرشتگان، جنيان و برگزيدگان بشر در پاسخ، او را تکذيب کرده، حرفش را دروغ مي شمارند و مي گويند: «کلامت را شنيديم و زير پا گذاشتيم» و در آن هنگام، هيچ شکاک، دو دل و منافق يا کافري باقي نمي ماند مگر اينکه با اين صداي آخري گمراه مي شود...» [5] .
6- عثمان بن سعيد عمري از امام عسکري عليه السلام نقل مي کند: «...سپس او خروج مي کند و گويا من بيرقهاي سفيد را مي بينم که بر بالا ي سرش، در نجف به اهتزاز در آمده اند.» [6] .
7- عبدالکريم جلاب مي گويد: در خدمت امام صادق عليه السلام، سخن از امام قائم عليه السلام به ميان آمد، فرمود: «بدانيد که وقتي او قيام کند، مردم مي گويند: «اين ديگر کجا بود و از کجا آمده است؟ اين مدتهاست استخوانهايش هم پوسيده است.» [7] .
8- علي بن ابي حمزه مي گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «وقتي قائم قيام کند، مردم او را انکار خواهند کرد، زيرا در سيماي جواني مؤمن ظهور خواهد کرد، و هيچکس بر اعتقاد به او ثابت نمي ماند مگر کسي که خداوند، در عالم ذر، از او پيمان گرفته است.» [8] .
9- سيف بن عميره مي گويد: امام باقر عليه السلام به من فرمود: وقتي قائم عليه السلام قيام کند، مؤمن در قبرش مطلع مي شود و به او گفته مي شود: صاحب تو قيام کرده است، اگر مي خواهي به او ملحق شوي، ملحق شو و اگر مي خواهي همچنان در نعمت و بزرگداشت پروردگارت بماني، بمان.» [9] .
10- ام سعيد احمسيه مي گويد: به امام عليه السلام عرض کردم: «نشانه اي از خروج قائم برايم بيان فرما.» امام عليه السلام فرمود: «اي سعيد! هرگاه قرص تمام ماه، در ماه رجب گرفت و مردي در آن هنگام خروج کرد، آن موقع، وقت خروج قائم است.» [10] .
گفتار ما
در فصلهاي بعد نيز، احاديث ديگري ذکر خواهد شد که به موضوع نشانه هاي ظهور مربوط است.
قابل ذکر است که هر چند محتوا و مضمون احاديث مربوط به صيحه (فرياد آسماني) با هم اختلاف دارند، اما همه آنها اصل واقع شدن صيحه را اثبات مي کنند و شايد اين اختلاف جزئي از ناحيهي راوياني باشد که احاديث را نقل کرده اند. [۱۱] .
پي نوشته ها :
[1] بحارالانوار، ج 52، ص 230، روايت 96.
[2] بحار الانوار، ج 52، ص 230، روايت 96.
[3] بحارالانوار، ج 52، ص 230، روايت 96.
[4] بحارالانوار، ج 53، ص 8، روايت 1.
[5] بحارالانوار، ج 53، ص، روايت 1.
[6] اثباتالهداه، ج 3، ص 482، روايت 189.
[7] اثباتالهداه، ج 3، ص 533، روايت 467.
[8] اثباتالهداه، ج 3، ص 536، روايت 483.
[9] اثباتالهداه، ج 3، ص 574، روايت 721.
[10] اثباتالهداه، ج 3، ص 575، روايت 724.
[۱۱] براي کساني که همه چيز را با معيارهاي مادي مي سنجند و قدرت خداوند را هم در چارچوب ابزارهاي دنيوي و اسباب مادي بررسي مي نمايند، روزي اين اشکال مطرح شده است که چگونه ممکن است شخصي در کنار کعبه فريادي بزند يا صيحهاي در نقطهاي بلند شود و تمام مردم دور و نزديک، آن صدا را بشنود در حالي که نه افراد نزديک، از شدت صدا آسيبي ببينند و نه افراد دور، مشکلي در شنيدن داشته باشند. اما امروزه که سلطه انسان بر امواج به جايي رسيده که شخصي در دورترين فاصله، به همان راحتي نزديکترين افراد، و در همان زمان، صداي يک نفر را مي شنود و تصوير او را مي بيند، ديگر اين اشکال، خود بخود مرتفع شده است، به خصوص اگر به اين نکته توجه داشته باشيم که هرچه در عالم هست مقهور اراده امام عليه السلام است.
ضمن آنکه تازه، کيفيت اين ندا و انتقال آن هنوز معلوم نيست به استفاده از قوانين کشف شده فعلي هم احتياجي باشد. در هر حال، انکار و اشکالتراشي در امکان اين امور، فقط ناشي از سر سختي در پذيرش حق، اعتماد به ديده ها و ملموسات و انکار غير آنها، و داشتن روحيه استبعاد و لجاج است. مترجم.